Jan van Hoof Galerie | l.j.a.d. creyghton

Hindenburgline Project—“Hadden we maar dezelfde taal gesproken!”

Een ode aan de veerkracht van mens en natuur.

Een project in tekst en beeld van landschapsfotograaf L.J.A.D. Creyghton en schrijver/dichter/historicus Serge R. van Duijnhoven met crossovers tussen geschiedenis, beeldende kunst, literatuur, poëzie en muziek en met bijdragen van een keur aan Nederlandse en Vlaamse auteurs waaronder Geert van Istendael, Tom Lanoye, Nelleke Noordervliet, Frank Westerman en Tommy Wieringa.

Parallel aan de tentoonstelling van Creyghtons hedendaagse landschappen uit de Eerste Wereldoorlog in het De Pont museum te Tilburg (30 april t/m 21 augustus 2016) verschijnt bij uitgeverij Rubinstein Amsterdam het gelijknamige boek met het hedendaags landschappelijk decor uit de Eerste Wereldoorlog. Landschapsfotograaf L.J.A.D. Creyghton volgde afgelopen jaren samen met de in Brussel woonachtige schrijver/dichter/historicus Serge R. van Duijnhoven fotografisch en literair de Westfront—Hindenburglinie; de ruim duizend kilometer lange frontlijn die loopt van het Belgische Nieuwpoort via Ieper en het Noord–Franse Arras, Reims en Verdun naar Pfetterhouse bij de Zwitserse grens. Leidraad voor deze zoektocht zijn de aangrijpende en persoonlijke aantekeningen, brieven en dagboek-verslagen van mannen die in de loopgraven van 1914—1918 vochten voor volk, eer en vaderland maar desondanks de (mede)menselijkheid niet uit het oog verloren.

Met het landschappelijk decor van de Eerste Wereldoorlog als uitgangspunt trekken Creyghton en Van Duijnhoven visueel én literair parallellen vanuit het verleden naar het heden. Ze worden bijgestaan door een keur van Nederlandse en Vlaamse auteurs die het voormalig oorlogslandschap — dat op verstilde wijze voorbijkomt in de fotografische werken van Creyghton — voorzien van kleur en verhaal.

De Hindenburglinie fungeert als kapstok, een handvat, om hun visie te geven op empathie, compassie, medemenselijkheid en veerkracht en middels het werk de discussie daarover aan te gaan met een breed publiek. Het literair muzikaal gezelschap Dichters Dansen Niet met Van Duijnhoven als frontman verzorgt de muzikale component op de voor hen gebruikelijke wijze.

Wat opvalt aan de benadering van Creyghton en Van Duijnhoven, is dat de lieux de memoires van de historische gruwelen, door de krachten van de Tijd aan een zelfreinigend vermogen lijken te zijn blootgesteld. Bellum transit, natura manet (De oorlog gaat voorbij, het landschap blijft). Dat lijkt het motto te zijn van dit opmerkelijke samenwerkingsproject. De landschappen van de slachtingen honderd jaar na dato, stemmen bij onze generaties tot nadenken. In een van de teksten dicht Van Duijnhoven: "hier doodden de mensen de mens". Althans poogden dat te doen. De natuur echter, toont aan dat dit exces van de horror zijn doel niet heeft kunnen en mogen bereiken. De TIJD gaat zijn gang. De sporen van wreedheid en strijd, worden in het landschap beetje bij beetje uitgewist ...

Het De Pont museum te Tilburg kent de primeur van de tentoonstelling. Gelijktijdig verschijnt bij uitgeverij Rubinstein een boek met 75 landschappen. Naast poëzie en proza van Van Duijnhoven, bevat het boek — dat ingehouden maar op pakkende wijze werd vormgegeven door Attak Powergestaltung ’s-Hertogenbosch — literaraire bijdragen van Jozef Estes, Johan van de Gronden, Jan Haerynck, Geert van Istendael, Tom Lanoye, Gwy Mandelinck, Pim Milo, Nelleke Noordervliet, Mirjam Rotenstreich, prof. dr. Alex Vanneste, Frank Westerman en Tommy Wieringa.