kun je je eigen lot weven? in het spinnenweb worden verleden, heden en toekomst geweven. de spin als dromenwever draagt, net zoals het monumentale sculptuur “maman” van louise bourgeois, wit-marmeren eieren in haar buik, vol potentie voor een nieuw begin. hoe kijkt de spin naar de ongelijkheid en polarisatie in onze huidige wereld?

the opening of the egg en de cocon verwijzen naar een proces van transformatie en wedergeboorte. in de natuur is de cocon het stadium waarin de metamorfose plaatsvindt van rups naar vlinder. het moment waarin het ene wezen in een volledig ander wezen verandert en waarin er weinig overblijft van de oude gedaante.

in dromerige composities op de rand van melancholie en troost zweven er gezichten in mijn werk. hierin zie je het portret van een chinese vrouwengezicht dat zich aan het vormen is, refererend aan het thema identiteit en representatie.

als je goed kijkt, zie je op de achtergrond van mijn tekeningen oneindig veel kleine cirkeltjes, oftewel eitjes, die groeien naar golven, weefsels en schubben. wanneer de leegte van het vel papier gevuld wordt door eitjes, is daar metaforisch gezien een beginpunt. het tekenen van deze oneindige hoeveelheid eitjes is een meditatie en ritueel die me rust brengt, de potentie tot een nieuw begin en een aanzet tot (maatschappelijke) verandering.