Tessa Chaplin

Om mij verder te verdiepen in de Oriënt heb ik na twee jaar mijn studie vervolgd aan Tilburg Universiteit aan het departement Art, Media and Society. Een studie die zich bezig houdt met sociale en culturele veranderingen die voortkomen uit globalisering en digitalisering. In deze periode groeide mijn begrip over maatschappelijke thema’s als culturele identiteit, etniciteit en racisme. Het was in deze periode dat ik leerde over Postkoloniale kunst. Kunst die is geproduceerd als reactie op de nasleep van de koloniale overheersing en het imperialisme. In tegenstelling tot ‘Black Artist’ kiezen postkoloniale kunstenaars ervoor om de complexiteit van postkoloniale problematieken te belichten. Ze trachten daarmee voorbij te gaan aan het zwart wit denken. Zoals het idee dat het Westen tegenover de rest van de wereld staat. Het is daarom dat ik met bewondering kijk naar de positie die postkoloniale kunstenaars innemen en de manier waarop ze refereren naar postkoloniale concepten of deze integreren in hun kunst.

Uit bewondering voor postkoloniale kunstenaars die veelal projectmatig te werk gaan, laat ik me momenteel inspireren door het beroemde boek Honderd jaar eenzaamheid van Gabriel Garcia Marquez. Een schrijver die via fictieve karkaters, culturele hybridisatie op humoristische wijze bespreekbaar maakt en tegelijkertijd een kritische houding aanneemt tegenover imperialisme……