Sabina Timmermans in Ekwc

EKWC

Sabina Timmermans was van 23 april t/m 15 juli 2020 artist-in-residence bij Sundaymorning@ekwc. Dit is een internationaal kennis-en ontwikkelcentrum voor keramiek gevestigd in de voormalige leerfabriek in Oisterwijk. Met hun residentie programma ontvangen ze ieder jaar zo’n 65 kunstenaars, designers en architecten van over de hele wereld om te experimenteren met klei. Gedurende 12 weken krijgen zij de beschikking tot een studio, appartement, werkplaatsen en professioneel advies. Sabina verkent met haar werk de menselijke relatie met wat wij ‘natuur’ noemen. Tijdens de residentie bij het EKWC wilde ze ontdekken hoe klei haar zou leiden bij het maken van driedimensionaal werk in tegenstelling tot het platte vlak waarmee ze meestal werkt. Om objecten in plaats van afbeeldingen te maken, waarnaar ze verwijst als ‘Bodies for possible landscapes’. Deze objecten vormen samen een installatie die kan variëren in samenstelling. De residentie bij sundaymorning@ekwc is mede mogelijk gemaakt door steun van het Constant van Renessefonds, Fonds Kwadraat en alle supporters van het crowdfund project On the physiognomy of plants.

Toelichting op onderstaande afbeeldingen:

Foto 1: Overzicht installatie ‘Bodies for possible landscapes’ in het atelier

Foto 2:  Proces ‘Cycad body- Bodies for possible landscapes’.
Het object is opgebouwd in twee lagen. Met grove chamotte klei is de vorm met de hand opgebouwd. Later zijn daarop honderden bolletjes grove chamotte klei afwisselend met en zonder zwart pigment geplakt met een repeterende beweging. Door deze beweging ontstaat eenzelfde structuur als bij de bast van een eeuwenoude Cycas plant.

Foto 3:  Droogtenten in het atelier.
tijdens het maakproces is het met name voor grotere en complexe vormen belangrijk dat het object gelijkmatig droogt. Hiervoor zijn eenvoudige tentjes van plastic om de objecten heen gebouwd

Foto 4: De Stone Body wordt in de oven geplaatst voor een eerste lage biscuit stook.
De tweede stook va nee stone body is een reductiestook: tijdens het stoken wordt op een zeker moment de hoeveelheid zuurstof teruggeschroefd. Hierdoor ontstaat een onvolledige verbranding en worden zuurtofdeeltjes onttrokken uit de kleischerf en/of glazuur. Hierdoor ontstaat verkleuring van de scherf en/of glazuur. Bij dit proces van reductiestook is een vlam te zien in de schoorsteen die in de gaten gehouden moet worden om te zien of het proces naar behoren verloopt.

Foto 5: De spraycabine.
Bodies for possible landscapes bestaat deels uit een serie zuilen die de ongrijpbare elementen van een landschap zoals het kleurverloop van de lucht of het wateroppervlak representeren: ‘Air & Water’. Deze zuilen zijn met sinterengobes, kopersaturatie en glanzend blauw glazuur in gradients gespoten in de spraycabine. Door een aantal zuilen op een relatief lage temperatuur te stoken is de glazuur niet volledig gesmolten en heeft het de korrelachtige structuur van het spuiten behouden.