De eerste indrukken bij het zien van beelden van Hieke Luik (1958, Apeldoorn) zijn die van beweging, energie en groei. Haar beelden en tekeningen drukken verwondering uit over de onbestemde krachten en voortdurende bewegingen in de natuur. Het gaat daarbij niet om mensen, dieren of planten per se, maar om het overal werkzame en permanente proces van vruchtbaarheid, ontkiemen, groeien, volgroeid zijn, vervallen, sterven en weer terugkeren. Deze kringloop is als een geboetseerd denkproces in haar werk terug te lezen. Een treffend voorbeeld hiervan is het recente werk Links (2016). Modellerend met was op een armatuur van koperdraad ontstaan in de loop der tijd telkens nieuwe schakels door knijpen, buigen en kijken naar de vormreacties op dat moment. Door dit proces van ‘makend denken’ worden telkens nieuwe vormen uitgevonden die tezamen een veranderend geheel kunnen vormen. Het beeld heeft daarmee geen vaste kern. Het karakter van de huid van een beeld wordt daarom voor Luik van wezenlijk belang omdat deze als oppervlakte alle sporen van het ontstaansproces draagt. De tijd boetseert mee.
De tentoonstelling heet Opnieuw. Reset omdat Luik niet alleen wil terugkijken op haar oeuvre maar zij wil haar werk in een nieuw verband brengen, beelden hernemen en ook opnieuw gebruiken. Niet alleen het individuele werk is cyclisch, ook alle werken zijn dat: gereset.
Op 12 februari is er in het museum, om 15:00 uur, een Artist Talk met Hieke Luik. Vraag de kunstenaar alles wat je wilt weten!
De eerste indrukken bij het zien van beelden van Hieke Luik (1958, Apeldoorn) zijn die van beweging, energie en groei. Haar beelden en tekeningen drukken verwondering uit over de onbestemde krachten en voortdurende bewegingen in de natuur.
Het gaat daarbij niet om mensen, dieren of planten per se, maar om het overal werkzame en permanente proces van vruchtbaarheid, ontkiemen, groeien, volgroeid zijn, vervallen, sterven en weer terugkeren. Deze kringloop is als een geboetseerd denkproces in haar werk terug te lezen. Een treffend voorbeeld hiervan is het recente werk Links (2016). Modellerend met was op een armatuur van koperdraad ontstaan in de loop der tijd telkens nieuwe schakels door knijpen, buigen en kijken naar de vormreacties op dat moment. Door dit proces van ‘makend denken’ worden telkens nieuwe vormen uitgevonden die tezamen een veranderend geheel kunnen vormen. Het beeld heeft daarmee geen vaste kern. Het karakter van de huid van een beeld wordt daarom voor Luik van wezenlijk belang omdat deze als oppervlakte alle sporen van het ontstaansproces draagt. De tijd boetseert mee.
De tentoonstelling heet Opnieuw. Reset omdat Luik niet alleen wil terugkijken op haar oeuvre maar zij wil haar werk in een nieuw verband brengen, beelden hernemen en ook opnieuw gebruiken. Niet alleen het individuele werk is cyclisch, ook alle werken zijn dat: gereset.
