In het werk van Fang Mij zijn kleurrijke weefsels en structuren te zien. Deze spelen zich af zowel op celniveau van het menselijk lichaam als in het mysterieuze heelal. De reeks kleine tekeningen zijn onderverdeeld in families. ‘Moeten werken altijd op zichzelf kunnen staan?’, bevraagt ze. Vanuit de Chinese cultuur heeft ze meegekregen dat er grote kracht te vinden is in de onderlinge verbondenheid van een familie, een functionerend geheel naast het individu.

Tijdens de coronacrisis werkte ze aan het schilderij Het huis naast de altijd groeiende bloeiende tuin. Haar nieuwe vertraagde werkproces is vergelijkbaar met het bouwen van een huis. Aquarel, olieverf en potlood gebruikt ze op een harmonieuze wijze naast elkaar. Ze ziet dit schilderij als symbool voor het huis waarin verschillende culturen in harmonie met elkaar kunnen wonen.
Zittend op de bankjes in de tuingalerij is het audiowerk Brieven aan de zon te horen. Het werk verwijst naar onze neoliberale samenleving die op de rand van burn-out staat. Op een intieme wijze biedt het werk zelfreflectie en troost in de huidige crisissituatie.